หนังสือ เรื่อง เราทำงานอย่าปล่อยให้งานทำเรา เป็นหนังสือที่จะพาให้ผู้อ่านได้ทบทวนเรื่องราวในชีวิตแต่ละวัน เราเริ่มใช้ชีวิตตามเวลาที่ถูกกำหนดโดยนาฬิกาของโลกทุนนิยมเมื่อไหร่กัน หากย้อยกลับไปในสมัยที่เรายังเป็นเด็ก
ในช่วงสมัยเด็ก เวลาเป็นสิ่งที่ไม่มีค่าสำหรับเราเท่าไหร่นัก โดยเฉพาะเวลาตามนาฬิกา ด้วยความที่เกิดมาในต่างจังหวัดและใช้ชีวิตอยู่ต่างจังหวัด ในสมัยที่ความรีบเร่งยังเดินทางไปไม่ถึงในบางพื้นที่ของประเทศไทย ทั้งความรีบเร่งในเรื่องของการเรียน การใช้ชีวิต การเรียนพิเศษ การแข่งขันต่าง ๆ นา ๆ ยังคงห่างไกลกับพื้นที่ที่เราเติบโต ทำให้ช่วงวัยเด็กของเรานาฬิกาและเวลาแทบจะไม่มีความหมายอะไรกับชีวิตเลยสักนิด เว้นแต่ช่วงที่อาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้วที่เราต้องกลับเข้าบ้านเพื่อกินข้าวอาบน้ำและนอน เพื่อรอให้แสงของวันใหม่เริ่มต้นอีกครั้ง ซึ่งนั่นเป็นสัญญาณของความสนุกของโลกของเด็กที่ปราศจากนาฬิกาและห่วงเวลาของความเร่งรีบและการแข่งขัน
ชวนให้ตั้งคำถามกับตัวเอง
ท้ายที่สุดหนังสือ เราทำงานอย่าปล่อยให้งานทำเรา เล่มนี้ ได้บอกกับเราว่าในท้ายที่สุดแล้วความเร็ว ความเร่งรีบ ทำให้เราหลงลืมอะไรบางอย่าง และเพราะมันทำให้เราเคยชินจนเราละเลยที่จะใช้ชีวิตในจังหวะของตัวเองจริง ๆ จนในท้ายที่สุดเราก็เลือกที่จะละเลยชีวิตของตัวเอง เพียงเพราะเรายอมรับที่จะทำในแบบที่สังคมกำหนดเอาไว้ หากแต่ละเลยการกำหนดควบคุมของตัวเองอย่างสิ้นเชิงเนื้อความในหนังสือ เราทำงานอย่าปล่อยให้งานทำเรา บอกเล่าภาพของวันเวลาในอดีตเพื่อให้เราทบทวนว่า เพราะเหตุใดเราจึงยอมให้ตัวเองมีเวลาวางแบบในช่วงวัยเด็กไม่ได้ เพราะเหตุใดเราจึงช้าลงกว่าจังหวะการหมุนของโลกทุนนิยมไม่ได้ และเพราะเหตุใดเราจึงไม่ยอมที่จะไม่มีตัวตนในโลกเสมือนไม่ได้แล้วเรากลับยอมให้ตัวตนในโลกเสมือนและเงื่อนไขต่าง ๆ
เราทำงานอย่าปล่อยให้งานทำเรา เป็นอีกเล่มที่จะชวนให้เรากลับมาลองตั้งคำถามกับชีวิตอีกครั้งหนึ่งว่า ในการทำงานหนึ่ง ๆ ของคนคนหนึ่งนั้น มันถูกต้องแล้วจริง ๆ รึเปล่าที่เราเริ่มต้นชีวิตในช่วงหนึ่ง ๆ ด้วยการทำงานและปลายทางสุดท้ายมันก็ไปจบลงที่การทำงานจนวาระสุดท้ายของชีวิต คำถามสำคัญของ “เราทำงานอย่าปล่อยให้งานทำเรา คือ ช่วงเวลาในชีวิตของเราที่เป็นของเราจริง ๆ มันหายไปไหนกัน
เครดิตภาพ : .b2s.co.th,twitter.com
#หนังสือน่าอ่าน #เราทำงานอย่าปล่อยให้งานทำเรา #หนังสือดีแนะนำ
